Luchtkasteel

Wat je raakt doet je bestaan.
Ik raak je aan, voel hoe lucht
tekeer gaat. Ogen nemen
je voor waar. Bedrogen blik,

gebroken ik. Op de tast
hervind ik je. Twee handen
strelen ons waarachtig heel,
dichter bij ons luchtkasteel.

Met leesten als kantelen
en armen als ophaalbrug
lijven we elkander in.

Negentig procent water
in huid en vet rond skelet?
Dat mag de pret niet                  
drukken.

van Kurt De Boodt
Uit zijn bundel 'En alles staat stil', uitgeverij P, 2000

Met Kurt maakte ik vijftien jaar geleden een tweeluik rond poëzie en dans. 
Zijn gedichten geïnspireerd op schilderijen. 
Cirkels hebben de neiging om zich te vervolledigen.
We werden vrienden.

---