Voor het project in Zot Geweld lees ik over Isadora Duncan, waar Rik Wouters zich op inspireerde voor zijn beeld.
Ze werd geboren honderd jaar eerder dan ik in San Francisco, California. Da's de Westkust. Daar mocht ze op avontuur buiten huis, terwijl de andere meisjes van vijf thuis in een mooi kleedje bleven en op hun zes op ballet gingen.
Nee, Isadora mocht van mama Mary, een Ierse van oorsprong, haar neus volgen. Ze was gebeten door de zee. Op blote voeten staarde ze haar aan en probeerde de dans van de golven mee te maken.
Ze liet zich meevoeren door hun beweging, altijd terugkerend, altijd anders.
Ze was vijf. Zalig.
Zo ontstond haar dans, haar dans van de toekomst. Neus in de wind, voeten bloot en vrij.
Op die plaats maakten honderd jaar later twee kunstenaars een werk,
dat door diezelfde zee bespeeld wordt. Het wave organ.
Kijk, daar geniet ik nu van.
Ze werd geboren honderd jaar eerder dan ik in San Francisco, California. Da's de Westkust. Daar mocht ze op avontuur buiten huis, terwijl de andere meisjes van vijf thuis in een mooi kleedje bleven en op hun zes op ballet gingen.
Nee, Isadora mocht van mama Mary, een Ierse van oorsprong, haar neus volgen. Ze was gebeten door de zee. Op blote voeten staarde ze haar aan en probeerde de dans van de golven mee te maken.
Ze liet zich meevoeren door hun beweging, altijd terugkerend, altijd anders.
Ze was vijf. Zalig.
Zo ontstond haar dans, haar dans van de toekomst. Neus in de wind, voeten bloot en vrij.
Op die plaats maakten honderd jaar later twee kunstenaars een werk,
dat door diezelfde zee bespeeld wordt. Het wave organ.
Kijk, daar geniet ik nu van.
RSS-feed